Nieuw onderzoek heeft aangetoond dat seksuele activiteit en oxytocine het genezingsproces van wonden bijna verdubbelen. Wetenschappers hebben ontdekt hoe intimiteit, tedere aanraking en stressvermindering de regeneratie van weefsels beïnvloeden.
Intieme nabijheid kan het genezingsproces van huidbeschadigingen aanzienlijk versnellen – vooral wanneer het wordt gecombineerd met de werking van het "liefdeshormoon" oxytocine. Dit blijkt uit onderzoek van wetenschappers van de Universiteit van Zürich, die een klinisch experiment hebben uitgevoerd met jonge stellen. De resultaten van het onderzoek tonen aan dat kleine wonden bij verliefde paren bijna twee keer sneller genezen dan normaal. De resultaten zijn gepubliceerd in het gerenommeerde tijdschrift JAMA Psychiatry.
Invloed van hechte relaties op de gezondheid
De connectie tussen de kwaliteit van hechte relaties en fysieke gezondheid trekt al lange tijd de aandacht van wetenschappers. Eerdere grootschalige studies hebben aangetoond dat mensen in gelukkige partnerschappen gemiddeld langer leven en minder vaak lijden aan chronische ziekten. Emotionele steun en lichamelijke genegenheid kunnen het stressniveau verlagen, het immuunsysteem versterken en zo een positieve invloed hebben op het welzijn. Het nieuwe experiment richt zich op een specifiek aspect van deze connectie – de snelheid van wondgenezing onder invloed van intimiteit.
Experiment van Zwitserse wetenschappers
Om te onderzoeken hoe intimiteit de weefselregeneratie beïnvloedt, organiseerde een team onderzoekers van de Universiteit van Zürich (Zwitserland) een gerandomiseerde dubbelblinde studie. Hieraan namen 80 gezonde jonge stellen (in totaal 160 mensen) deel met een gemiddelde leeftijd van ongeveer 27 jaar. In het laboratorium kregen alle vrijwilligers vier kleine standaardwonden op hun onderarmen. Vervolgens werden de paren verdeeld in vier groepen met verschillende combinaties van interventies gedurende de volgende week:
- Oxytocine + dankbaarheids oefening: deelnemers gebruikten twee keer per dag een neusspray met oxytocine en voerden dagelijks een 10 minuten durende oefening "Waardering voor de partner" (Partner Appreciation Task, PAT) uit, waarbij ze elkaar bedankten en complimenteerden.
- Oxytocine zonder oefeningen: deelnemers kregen twee keer per dag de spray met oxytocine, maar voerden geen speciale partneropdrachten uit.
- Placebo + oefening: deelnemers gebruikten een inerte placebospray, maar voerden dezelfde PAT-oefening uit met positieve gesprekken en complimenten.
- Placebo zonder oefeningen (controle): deelnemers gebruikten de placebospray en kregen geen aanvullende opdrachten.
Gedurende de week voerden alle deelnemers zelfstandig de spray (oxytocine of placebo) in volgens een schema. De toestand van de wonden werd beoordeeld door artsen 24 uur en 7 dagen na het oplopen van de verwondingen, waarbij ze de grootte, diepte en genezingsgraad van elke wond volgens een standaard beoordeling documenteerden.
Oxytocine – het "liefdeshormoon" in actie
Oxytocine is een neuropeptide, vaak het "liefdeshormoon" of het "knuffelhormoon" genoemd. Het wordt van nature geproduceerd in het lichaam van een moeder tijdens de bevalling en het geven van borstvoeding, en wordt ook vrijgegeven bij mensen tijdens aangename fysieke contacten – zoals knuffelen, tedere aanraking en intimiteit. Dit hormoon versterkt sociale banden, verlaagt angstgevoelens en het stresshormoon cortisol. Eerdere studies hebben aangetoond dat oxytocine in staat is om de genezing van kleinere beschadigingen van slijmvliezen te versnellen – waarschijnlijk dankzij het ontstekingsremmende effect. De Zwitserse wetenschappers veronderstelden dat extra oxytocine het positieve effect van intimiteit op het genezingsproces kan versterken, en fungeren als een soort katalysator voor het herstel.
Intimiteit versnelt weefselregeneratie
De resultaten van het experiment bevestigen: noch de oxytocinespray op zichzelf, noch eenvoudige positieve gesprekken met de partner vertoonden een merkbaar effect. Echter, bij de paren die zowel oxytocine ontvingen als de dankbaarheids oefening uitvoerden, was de genezing aanzienlijk sneller. Een week na de verwonding waren de afmetingen en diepte van hun wonden aanzienlijk kleiner – bijna twee keer zo klein als in de controlegroep. Het effect was bijzonder opvallend bij de deelnemers uit de "oxytocine"-groep die gedurende het experiment ook fysieke nabijheid met hun partner onderhielden (frequent aanraken, knuffelen, seksuele activiteit) – bij deze paren genas de wonden het snelst tegen het einde van het onderzoek.
Stressvermindering als genezingsmechanisme
Wetenschappers koppelen de versnelde genezing vooral aan de afname van stresshormonen. Het is bekend dat chronische stress de weefselregeneratie vertraagt: cortisol onderdrukt het immuunsysteem en belemmert normaal herstel. In het nieuwe onderzoek werd bij paren die actief intimiteit toonden een lager cortisolniveau vastgesteld gedurende de experimentele week. Simpel gezegd, tedere aanrakingen en seksuele activiteit hielpen de deelnemers zich rustiger te voelen, waardoor hun lichaam meer middelen kon toewijzen voor het genezen van beschadigingen. Het is belangrijk dat het nemen van oxytocine op zichzelf de stress niet verminderde – het hormoon onthulde zijn potentieel alleen in combinatie met echte warme relaties tussen partners.
Nieuwe revalidatiemethoden
De auteurs van het onderzoek merken op dat dergelijke benaderingen de basis kunnen vormen voor nieuwe psychosociale revalidatiemethoden. Intimiteit en emotionele steun, zoals aangetoond, kunnen fysieke genezing versnellen, en kunnen gerichter worden gebruikt bij het werken met patiënten na verwondingen en operaties. Zo zou het in ziekenhuizen nuttig zijn om de betrokkenheid van partners bij het herstelproces aan te moedigen – door voorwaarden te creëren voor privécommunicatie, lichamelijk contact en gezamenlijke positieve activiteiten. Integratie van dergelijke praktijken in reguliere behandel- en herstelprogramma's kan hun effectiviteit verhogen en het herstel van patiënten aanzienlijk versnellen.
Vooruitzichten en verder onderzoek
Het nieuwe onderzoek toont de fundamentele mogelijkheid aan om "te genezen met liefde", niet alleen geestelijk, maar ook echte fysieke wonden. Voor de medische sector betekent dit de kans op het ontwikkelen van gecombineerde therapeutische benaderingen, waarbij naast medicijnen ook relaties en psychologie betrokken zijn. Experts geloven dat een verhoogde dosis oxytocine het effect verder zou kunnen versterken, vooral bij oudere mensen met een verzwakt immuunsysteem, bij wie de genezing meestal vertraagd is. Verdere onderzoeken met een bredere patiëntenpopulatie kunnen verduidelijken onder welke omstandigheden intimiteit de gezondheid het meest effectief beïnvloedt. Als toekomstige proeven de huidige bevindingen bevestigen, kan de implementatie van programma's voor stressvermindering en ondersteuning van positieve relaties een nieuwe niche in de gezondheidszorg worden – een gebied dat interessant is voor zowel artsen als investeerders die op zoek zijn naar innovatieve oplossingen om de kwaliteit van leven te verbeteren.
